Yenə ya rəb, nə qəmkindir mənim bu şad olan könlüm
Yenə ya rəb, nə qəmkindir mənim bu şad olan könlüm, Rumuzi-eşqdən agah olub, ustad olan könlüm.
Görübdür yarı əğyarə olubdur məhvi-nəzzarə, Edibdir sinəsin parə, mənim abad olan könlüm.
Niyə peymanidən keçdin, niyə zəncirdən qaçdın? Nədəndir çöllərə düşdün, mənim bərbad olan könlüm?
Fəraqın ruzi-məhşərdir, sərasər mehnətü qəmdir, O zülfün kiymi dərhəmdir, mənim azad olan könlüm.
Baxın bu Natəvan zarə, günü bəxtim kimi qarə, Gəzər Məcnun tək avarə mənim naşad olan könlüm.
|
© 2011 Ədəbiyyat portalı - www.azerlit.info