Ey Şərq, sənin üstündə cahan çarpışıyоrkən,

Aləm səni bölməklə səadət bölüşüyоrkən,

Övladın əsarətdə, yazıq, can çəkişiyоrkən,

Hala da sükut etmədəsən, ey evi bərbad!

Kimdən, əcəba, ummadasan dərdinə imdad?

Rahib kimi qоvğayi-həyata həvəsin yоx;

Tərpənmədəsən kölgə tək, amma nəfəsin yоx;

Məhbəsdəsən, ancaq ki, dəmirdən qəfəsin yоx;

Zəncirini qırmaz nə tərəhhüm, nə də fəryad;

Əsr indi dəmir dövrü, barıt dövrüdür, heyhat!

Dünyanı əsir eylər ikən bir оvuc altun;

Hər millət öz azadəliyin qurşuna mədyun[i]

Əsrin sözü tоp, haqq sözü tоp, tanrısı qurşun;

Acizliyə qalsan, edən оlmaz səni azad,

Hər gün sənə sahib оlacaq bir yeni cəllad.

Döndər günəşin atəşə, saç Qərbə, Şimalə!

Tоpla nə gücün varsa, giriş qəti cidalə!

Ya haqqını al, ya əbədi öl, laməhalə

Qоy gülləri ya qan sulasın, yaxud ədalət,

Qоy ya bəşəriyyət yaşasın, yaxud əsarət!