Bu baxışlar məlalü hüzn saçar,

Bu baxış dağidar edər ciyəri,

Qəlbə min dürlü yəsü matəm açar,

Səndə gördükcə bu nigahləri.

Ah, ey nocavan, ki qəlbində

Daima bəslədin həvayi-vətən.

Vətən uğrunda, millət eşqində

Laləgun oldu qanlarınla kəfən.

Əsəfa, vermədi əcəl möhlət,

Görməyə şadikam millətini.

Düşmənin vermədi sənə fürsət,

Etdi nabud fikrü niyyətini.

İştə fikrindəki sübati-himam

Verdi tərcih cahanə canani.

Ruhi-pakın tutub təriqi-ədəm,

Sinəçak etdi əhli-İranı.

Saf qəlbinlə bəzli himmət edib,

Qeydi-dünyadən oldun azadə.

Həsrətü yəs aruzu ilə gedib,

Müstərih ol behişti-əladə.

Dediyin tək həyati-istiqbal

Oldu axır fədası məsləkinin.

Can nisar etdin, etdin istikmal,

Qayim oldu əsası məsləkinin.

İştə min kərrə mərhəba olsun

O mübarək-nihad fitrətinə.

Cismü canım mənim fəda olsun

O müqəddəs türabi-türbətinə.

“Yeni Füyuzat” jurnalı,

11 yanvar 1911, â„– 2