KÜÇƏYƏ AÇILAN QAPI
Sadəlövh ürək kimi Açılar yaxşıya da, yamana da, Cəbhədən gələn şikəst əsgərə bənzər, Tərəddüd içində Bir qıçı üstündə düşünür astanada Küçəyə açılan qapı... Küləkli havalarda çırpılar özünə, - İnləyər için-için, Hasar olar çərçivələr sözünə... Özünə çırpılar silləsi, Bağlanar qaranlığa, Açıq yolu - Yer kürəsı! Bir evin sözlü dodağıdır, Qovulmuş kirayəçiyə göz dağıdır, Göz dustağıdır Küçəyə açılan qapı...
Ata yurdunun “Vağzalı”ya yellənən sonuncu taxta eli; Peşmən qayıdan gəlinə ilk həmdəm, ilk təsəlli küçəyə açılan qapı... … Küçəyə açılan qapı kimidir ürəyim, Dəcəllərin təbaşir yazısı. Çürüyən mismarlara əvəz olan təzəsi. Qışqırıqlı gündüzü, Pıçıltılı gecəsi, Üstünə banlayan beçəsi, cücəsi... nəyi desən var. El yolu, Karvan yolu, Tərslərin avand yolu, İmzasız sapand yolu, Yalançıların aid yolu Ürəyim - küçəyə açılan qapı...
|