Məndən, ey naseh ki, rüsvayi-cahanam yarsız,

Arü namus istəmə kim, aşiq olur arsız.

Köksümün çakindən aldı ləşgəri-ğəm canımı,

Meyvənün taracıdur, çün bağ ola divarsız.

Səbrü aramım, bu möhnət günlərində qoydular,

Mən ğəribi-natəvanı yarsız, ğəmxarsız.

Kakilün tək, ey mənim canü cəhanım hasili,

Qalmışam sevdaivü sərgəştəvü pərkarsız.

Yar vəsli istər isən, hicrə qatlan Kişvəri

Kim, cahan bağında bir gül bitməz olur xarsız.