Biçarə məni-əsir, yarəb, yarəb,

Dərmandə mən fəqir, yarəb, yarəb.

Elmü əməlim yox ki, ana təkyə qılım,

Sənsən mənə dəstgir, yarəb, yarəb.

* * *

Qılğıl məni-gümrahə inayət, yarəb,

Görsət mənə bir rahi-hidayət, yarəb,

Vergil nəfəsi-gərm ilə ahi-səhəri,

Könlümğə kim, ol qılsa sirayət, yarəb.

* * *

Ey məhrəmi-pərdeyi-hərimi-hərəmeyn,

Vay, sahibi-me’raci-rəsuli-səqəleyn,

Sənsən kim, irür dəstü dilün zubəhreyn,

Həvva bilə Adəmcğə yüzün qürrətüleyn.

* * *

Ey şəm’i-yüzün ovci səadət günəşi,

Sən türki-Xətaisənü xalın həbəşi.

Sən xandəvü mən xandə zəhi fikri-məhal,

Mən qul həbəşivü sən çiraği-Qureyşi.

* * *

Eşqin vətəni cani-həzin bolsə bolur,

Gər şahi-gədayə həmnişin bolsə bolur.

Beytül-həzənimdə kimpəri yeri iməs,

Gər sən təki yari-nazənin bolsə bolur.

* * *

Yarü meyü novbahar, yarəb, olamı?

Budur mana ixtiyar, yarəb, olamı?

Bir gün yetirə Kəb’eyi məqsudə məni

Bu gərdişi-ruzigar, yarəb, olamı?

* * *

Cismimni zəifü natəvan qıldı fəraq,

Canımnı ədəm sarı rəvan qıldı fəraq.

Bolmaz desə kim, yaxşı-yaman qıldı fəraq,

Yari məni rüsvayi-cahan qıldı fəraq.

* * *

Fikrim budurur kim, səni mehman qılabən,

Bu cani-girami sana qurban qılabən,

Bağrım qanidin şədabi-lə’li gətürüb,

Köksüm içidə könülni büryan qılabən.

* * *

Hər dəm qəmi-eşqin məni ğəmgin qıladur,

Xunabeyi-dil çöhrəmi rəngin qıladur,

Ey dil, xanı sən ki, ol sənəm imdidən,

Zülm ilə sitəmpişəsi ayin qıladur.

* * *

Ğürbət məni zarü natəvan qıldı yenə,

Seylabi-sirişkimni rəvan qıldı yenə,

Ğəm bülbülü kim, ovci fərəh bürcündən,

Könlüm qəfəsini aşiyan qıldı yenə.

* * *

Aləmdə məni-xəstəyə bir yar gərək,

Hər yar nə kim, yari-vəfadar gərək.

İşrət günidə çox bulunur yar, vəli

Ğəm köçəricək yar ilə qəmxar gərək.

* * *

Cana, mənü sən bolğəli, Məhmudü Ayaz,

Sən işvəvü naziləvü mən əhli-niyaz.

Badə içəli, eyş edəli, vəsl ilə kim,

Biz bolmayalı çox olasıdır qışü yaz.

* * *

Bir saqiyü bir sürahiyü səhni-çəmən,

Bir six kəbabü bir büti-sim, zəqən,

Bir mütrübü bir kitabü bir şamli-kühən,

Artur diləsəm bağrıma biçaq urasən.

* * *

Ey sərvi-qədin naz ilə pərvərdə nihal,

Xali-siyəhin nafəvü ol çeşmi-qəzal;

Xurşidi-rüxün birlə irür qaşlərün

Bir bədr kim, üstündə doğar iki hilal.

* * *

Mundaq ki, məni lə’li-ləbin qıldı xərab,

Çeşmi-siyəhin bağladı rahi-xoruxab,

Bir gün görəsən kəlisa içrə məni,

Səccadəvü təsbih qılıb rəhni-şərab.

* * *

Çün gəlmədi hiç xətt-rəddü qəbul,

Mən bəndəligin gör aradə bolma füzul,

Gah ola ki, bir ahi-səhər birlə yetə

Ki, bolmaya tati-çehelsalə qəbul.

* * *

Vəh-vəh! Necə xəstədili-fərsudə,

Ömrüm tələf, ovqatım ola bihudə.

Çeşmimdən axutsun cigər paludə,

Həsrət bilə ol lə’li-şərab aludə.

* * *

Qıldı səri-zülfün yenə divanə məni,

Ğərq etdi yenə nafə təki qanə məni,

Səhrayi-ədəm sarusuna qıldı rəvan,

Ahu təki ol nərgisi-məstanə məni.

* * *

Ey baği-rüxün rövzeyi-rizvan, qara göz,

Künci-dəhənin çeşmeyi-heyvan, qara göz,

Ey mərdüməki-dideyi-giryan qara göz,

Canım qara göz, canıma canan qara göz.

* * *

Hər qovm ilə qıldım bu cahan mülkünü seyr,

Gəh maniyi-şər’ buldumü gəh maniyi-xeyr,

Gör kim, nə müsəlman bolubəm axəri-kar,

Mən mö’təkifi-məscidü dil, sakini-deyr.

* * *

Ey qönçeyi-firdovs, ləbin bikəmü keyf,

Yüzünə birar xali-vəfa yoxluğu heyf.

Bir xani-vüsalinğə çağır nola məni,

Yox sizdə məgər qaideyi-əkrəmü zeyf.

* * *

Ey vay ki, qaldım yenə qürbətdə qərib,

Nə yarü nə qəmxarü nə həmdəm, nə təbib.

Nə halıma behbud, nə dərdimğə təbib,

Nə vəslinə ümid, nə hicrinə şəkib.

* * *

Qürbətdə kişi istəsə mavayi-qərib,

Bir guşeyi-viranə irür cayi-qərib.

Biçarə qəribi ki, olur halətdə

Başında bir ev yox ki, deyə vay qərib.

* * *

Yüz şükr ki, sərf eylədim əyyami-şəbab,

Məhbubü şərab ilə məni-xanəxərab;

Şirü meyü baği-İrəmü hurü qüsur,

Bu cümlə sənəvü mənə, məhbubü şərab.

* * *

Ey sürməli çeşmin iki badami-siyah,