Sözlük
A Abi-heyvan – dirilik suyu Abi-həyat – dirilik suyu Ayaq-əyaq – piyalə, qədəh Amuzgar – müəllim Arət – gətirsin Ariz – yanaq Asib – 1) bəla, müsibət; 2) zərər, xətər, ziyan Atəşparə – od parçası Afitab – günəş Ac – fil dişi, fil sümüyü Aşiyan – yuva
B
Baği-cinan – cənnət bağı Badeyi-gülgun – gül rəngdi badə Badi-xəzan – payız küləyi Bal – qanad Beytül-həzən – qəm, qüssə evi Beh – heyva Begüşa – aç Besyar – çox Brəhman – Hindistanda dini xadim adı, ruhani alim Bədxu – xasiyyəti pis, kobud Bəid – uzaq Bən – xal Bəndər – liman Bərg – yarpaq Bərxurdar – 1) istifadə edən, xeyir görən, mənfəət götürən; 2) xeyirli bir işin mükafatına nail olan; 3)xoşbəxt olan Bəsi – çox Bəhr – dəniz Biyaban – çöl Bimar – xəstə Bitik – məktub Buy – iy Buriya – 1) həsir; 2) qamış Busə – öpüş Bürqə – duvaq, niqab, rübənd
V
Vadiyi-eşq – eşq vadisi Vari – bütün, hamı Varmaq – getmək Vərə’ – haram şeylərdən çəkinmə, dindarlıq, zahidlik
Q
Qaplan – pələng Qarçığay – qarışqa Qələndər – dərviş Qəllaş – ömrünü meyxanada keçirən, kefcil, xərabati Qəmxar – dərdə şərik olan, dost, sevgili Qəmtərir – 1) qatı, sərt; 2) acı Qiblənüma – kompas Qumaş – qiymətli parça
Ğ
Ğəbğəb – buxaq Ğəzal – ceyran, ahu Ğəltan – diyirlənən, yumru Ğübar – toz, torpaq
D
Darüşşəfa – xəstəxana Dəvat – mürəkkəb Dəndan – diş Dəhan – ağız Dəstənbu – şamama Duzəx – cəhənnəm Duş – yuxu Düşvar – çətin
E
Eyd – bayram Eyn – göz
Ə
Əbru – qaş Ənbür – maşa Ə’van – kömək edənlər, köməkçilər Əğyar – rəqib, düşmən, özgə Ənvar – nurlar Əndam – bədən Ənduh – qəm, qüssə Əndəlib – bülbül Ələm – əzab, əziyyət Əz mən – məndən Əyyarvaş – hiyləgər kimi, təlxək kimi Əkşi – acı, turş Əmiğ – dərin Ənqərib – tezliklə, tez bir zamanda Əngüşt – barmaq Ənfas – nəfəslər Ərğəvan – tünd-qırmızı bir çiçək Əfyun – tiryək Əflak – fələklər Əfsun – sehr Əxtər – ulduz Əhbab – dostlar Əşk – göz yaşı
J
Jalə – şeh, şəbnəm Jəndə – köhnə, cırıq
Z
|