Dustlar guya ki, düşmən sözini guş etdilər

Kim, bizi yekbarə xatirdən fəramuş etdilər.

Bizdən ayru bəzmi-işrət içrə bolsun nuşi-can,

Dolu-dolu bivəfalığ cami kim, nuş etdilər.

Sürmə naz ilə çeşminni çü qıldılar siyah,

Bu qara bəxtümni həm ol gün siyəhpuş etdilər.

Süt əmərkən ağlar irdi xəstə Məcnun Leyli deb,

Mehribanlığ sütü birlə anı xamuş etdilər.

Töktilər qul Kişvərinin ka’sinə bir cürə kim,

Ta dəmi sübhi-qiyamət anı mədhuş etdilər.