TƏMSİL
Vurnuxurdu bir evdə bir milçək, Ac idi, axtarırdı dadlı yemək. Əlinə hər nə keçdi azca yedi, Təmsinib heç şirin deyil bu; - dedi. Yoxladı bircə-bircə künc-bucağı, Dolabı, təndir üstünü, ocağı. Uçdu hər bir yana açıb pərü bal, Gördü bir təncərə - içi dolu bal. Dedi: bəsdir bütün ölüm-dirimə, Yaxşı keçdi bu bal mənim girimə, Taleyim varmış, oldu gör qismət, Mənə axırda dadlı bir nemət. Deyərək qondu balın üstə haman, Ta yesin zövqü şövq ilə o zaman, Bifərasət qonan kimi balə, Dəyişib düşdü başqa əhvalə, Qol-qanadı batıb o dəm şirəyə, Sanki mıxlandı qaldı təncərəyə. Bir qədər çıxmağa ha can atdı, Daha da balə artıcaq batdı. Çırpınıb ta ki, düşdü taqətdən, Həm də keçmişdi iş nədamətdən. Çabalarkən o eyləyirdi xəyal: Ay aman... Zəhrdən də pismiş bal, Zəhr içəydim, olurdu bəlkə nəcat, Leyk baldan qurtarmağım... heyhat.
|