PƏRİYİ-AMALIMA İTHAF
Mələkim, qayeyi-eşqim, gözəlim, canlı gülüm, Könlümün nəşəli peymanəsi, atəşli meyi, Hardasan, yandı ürək, yandı cigər, yandı dilim, Ey yanıq könlümün avazəsi, suzişli neyi.
Pərtövi-hüsnünü sac nəcmi-dürərbarlərə, Ləmələnsin hamısı nəyyiri-rüxsarından, Asiman pərdeyi-şəbrənkini töksün də yerə, Parlasın pərtövi-rüxsari-ziyadarından.
Kəsmə məndən nəzərin, ey pəriyi-amalım, Eşqimin qayəsi, ey taleyim, ey iqbalım, Hardasan, aç üzünü, bircə də gəl, sor halım, Bağlıdır şəfqəti-canbəxşinə hər əhvalım. Görməyincə səni dildə gedəcək səbrü qərar, Həsrəti-ruyin ilə sızlayıram leylü nəhar, Bil ki, bir canlı ölümdür mənə sənsiz bu həyat. Mənə sənsiz yaşamaq mümkün olurmu? Heyhat!
|
© 2011 Ədəbiyyat portalı - www.azerlit.info