Təxmis (Nigar xanımdan)
Möhnətzədeyi-zülmü bir irşad edəcək yox, Bu ölkədə bir ədl evi bünyad edəcək yox, Ey vah, ki, bir dad alacaq, dad edəcək yox. “Fəryad ki, fəryadimə imdad edəcək yox, Əfsus ki, qəmdən məni azad edəcək yox”.
Təqdiri-qəzadənmi, özümdənmidir, aya, Bilməm ki, neçün əqd olunub üqdeyi-məna. Bir gün gələcək həll olacaqdır bu müəmma. “Təsiri-məhəbbətlə yıxılmış könül, amma, Viranə dili bir dəxi abad edəcək yox”.
Əqlim uyalı eşqə füzun oldu cünunum, Göstərmədi bir kərrə yüz iqbali-zəbunum, Yaxdı oda, yandırdı məni ahi-dərunum, “Kəs, varsa əlaqən, mənə, ey taleyi-dunum, Sən var ikən aləmdə məni yad edəcək yox”.
Hər bülhəvəs adəm nə qanar rahəti-eşqi, Zahid nə bilir məsədəti-taəti-eşqi, Mən ruzi-əzəldən dilərəm hacəti-eşqi, “Həqq ilə bilir zar könül haləti-eşqi, Mahirdir o fəndə, onu ustad edəcək yox”.
Bir kərrə yüzüm gülmədi, bari, bu cahanda, Qəm qoymadı rahət məni-zari bu cahanda, Bədri, de nə gördün, səni tari, bu cahanda? “Yarəb” nə üçün zar Nigari bu cahanda, Naşad edəcək varsa da, bir şad edəcək yox”.
|