YORĞUNLUQ
Qulaqlarımda təyyarə səsi, Gözlərimdə qəm kölgəsi, Yuxularım oyaq gözlərimdən tavana uzanan yol... “Neftçi”nin nə vaxtsa özgə meydançasında vurduğı qol. Küləyin açıq pəncərədən otağıma doldurduğu toz, Hər yan bomboz.
Beynim fikir cənazəsi, Köhnə qəzet qalağı, Günlər qaraqabaq ömür-gün qonağı... Siqaret tüstüsünün bir otaqlıq buludu, Nə seyrəlməyində günəş ümidi. Nə sıxlığında yağış. Döşəmə dərə kimi çöküb, Sağım, solum yoxuş...
Soyuq divarlarda qar uçqunu qorxusıu , Barmaqlarımda, dodaqlarımda tütün qoxusu; Saat beşdəki görüşə getməmək həvəsi, Sabah telefonda incimiş qız səsi, Soyuq bəhanələrin buz səsi. Sonra telefon zənginin yeknəsəq, yalqız səni... Tənhalığın kirəc bağlamış saralmış dişləri, Barmaqlarımın saçlarımda açdığı xış yeri... Və hərdən dodaqlarımın işsizlikdən pıçıldadığı; “Dünyanın belə-belə işləri...”.
|