Aləm-ara bir Günəşdir, ol rüxi-zibayə bax!

Aləmə şuriş salıbdır, fitnəyə, qovğayə bax!

Övladı, saldı tora ol nazlı ceyran qəlbimi,

Qəlbimi təsxir edən ol nərgisi-şəhlayə bax!

Canimi seyd etməyə ol zülfi-pürçin qəsd edib,

Mürği-dil seyd etməyə ol daneyi-yektayə bax!

Əqli başimdən alıb, gül tək yanağın, ey gözəl,

Qüvvəti qəlbdən alan ləblərdəki sövdayə bax!

Qaşları ol dilbərin göydə olub qövsi-kəman,

Qaşlara bir qıl təmaşa, sonra tazə ayə bax!

Ay üzü saçlar arasında yaratmış möcüzə,

Ildə bir yelda[i] olar, bir ay iki yeldayə bax!

Çün xuraman oldu dilbər, gülşən içrə naz ilə,

Sərvi xar etdi, əcəb, bu qaməti rənayə bax!

Qəddinin eşqiylə “gu-gu” eyləyər mürqi-dilim,

Hicrdən fəryad edən mən bülbüli-şeydayə bax!

Heç vücudində onun bir eybi yox, guya xuda,

Təkcə bir nurdan yaratmışdır onu, mənayə bax!

Həmdəmi gör vəhşilərdir, məskəni səhravü dəşt,

Binəva Heyran kimi gəl eşqdə rüsvayə bax!