Dilim bir bülbüli-biaşiyandır,

Ona hər gül budağı bir məkandır.

Çü dilbər getdi, əqlü din də getdi,

Dilü canım da ardınca rənvandır.

Mənim yarım gözəllər içrə bil ki,

Şəhənşahi-zəminü asimandır.

Gözü bir cəngcudur,[i] qəmzə xunriz,[ii]

Sitəmkər, səngidil, namehribandır.

Nigahi fitnədir, xali füsunkar,

Vəlakin qönçələb, şirin zəbandır.

Əgər ölsəm yəqin bilsinlər, axır,

Məni qətl eyləyən qaşı kəmandır.

Necə ərz eyləyim dərdi-dilimi,

Ki, halım kamilən yarə əyandır.

Nə bir gülşən tamaşası dilər dil,

Nə meylim suyi-sərvü büstandır.

Nə cahi-dünyəvi,[iii] nə huri-cənnət.

Nə malü mülk, nə də gənci-cahandır[iv].

Təmənnayi-dilim hər dü cahanda,

Visali-ruyi-yari-mehribandır.

Daha Heyranda yox bir özgə arzu,

Bütün istəkləri ancaq hamandır.