Görsə ay, ya ki, günəş nuri-cəmalini sənin,

Sovurar öz başına xaki-məhalini sənin.

Saydı aşıqlar o gül çöhrəni qəlb ayinəsi,

Qiblə etdi ürəfa əbri-hilalini sənin.

Harut öz sehrini yaddan çıxarar, görsə əgər

O gözəl gözlərini, seyrü vüsalini sənin.

Dirilik çeşməsidir sözlərin ariflər üçün,

Daha üstün sayır onlar ləbi-alini sənin.

Tutmağa can quşunu tor ilə dən lazımdır,

Dedilər tor saçını, dən isə xalini sənin.

Xızr tək ölməz olar bağrına kim bassa yəqi

O gül əndamını bir də pərü balini sənin.

Tanrı odla çiçəyi yan-yana xəlq etmiş ki,

Dərdli Heyran ətrindən duya halini sənin.