Nə xoşbəxtdir o aşiq ki, görür gizlində cananı,

Açır qəlbindəki sirri, tamamən dərdi-pünhanı.

Mən istərdim öpəm yarın o xaki-pakın həsrətlə,

Hanı, məndə bu sövdayə cəsarətdən nişan hanı?

O yerlərdən yolum düşsə, qapında kim keşik çəksə,

Gedib səcdə edərdim ki, qəbul etsin bu mehmanı.

Mənim tək min-min avarə oturmuşdur yolun üstə,

Sənə xidmət edən çoxdur, sür ey dilbər bu dövranı.

İtib könlüm siyah zülfündə cananın, xəbər yoxdur,

Çox axtardım o yerlərdə, görən hanı, tapan hanı...

Əgər bülbül o saçdardan, o gözlərdən xəbər tutsa,

Paxıllıqdan fəğan eylər, vətən etməz gülüstanı.

Yolun üstə yazın: Heyran çəkir nalə Züleyxa tək,

Fəqət sən dinləməz oldun bu fəryadı, bu əfqanı.