Cananımı min şükr o sübhana, yetirdi,

Qəmdən məni vəslin əli cananə yetirdi.

Dil mürğün əsir eyləyərək, eşq kəməndi,

Bir lanə[i] deyə zülfü-pərişanə yetirdi.

Atdım cilovun üstünə o eşq atının mən,

Düşsün deyə könlüm tora bu yanə yetirdi.

Neylim ki, gözəllik bağının, ey üzü göyçək,

Birdən açarın bəxtim o bağbanə yetirdi.

Yarəb, iki dünyadə, görüm, kamına çatsın

O kəs ki, məni sevdiciyim canə yetirdi.

Könlüm niyə qəşş etdi – bunu bilmirəm ancaq,

O dəm ki, səni bəxt özü Heyranə yetirdi.