Cahanda dərdimə dərman olmadı nalə,

Məni bu göz yaşı saldı daha yaman halə.

O mərhəmətli gözəl firqətində gözdən axan

Ciyər qanımla üzümdə açıldı min lalə.

O məh camalına hər ayda, ildə bir baxsan,

Qaşına səcdə üçün qamətin dönər dalə!

Onun ki, zülfi müəttər[i] damağımı qılmış,

Nə müşki-Çinə edər meyl, nə udi-Xalxalə.

Bu köhnə qəm evi dünyadə xoş o kəslərə ki,

Vüsali-yar-cavan ilə çatmış iqbalə.

Onun Ayaz kimi sərvi-qaməti boy atar,

Görüb onu düşə Məhmud özgə əhvalə.

Paxılların nəzərində hərassız Heyran,

Yetir xudaya ümidini həddi-ikmalə.[ii]