Zülfün xəmi açılsa, əcayib kəmənd olur
Zülfün xəmi açılsa, əcayib kəmənd olur, Yüz seydi-dil o silsilədə paybənd[i] olur.
Tirələşər[ii] hava dəxi, dağları çən tutar, Övci-səmayə[iii] dudi-dilim çün bülənd[iv] olur.
Etdi Səhəndi xakilə[v] yeksan gözüm yaşı, Xarü xəs[vi] ilə seyl yolu hiç bənd olur?
Bülbül fəğanü nalə çəkər, huşdən gedər, Hər vaxt kim, o ləli-ləbin nimxənd[vii] olur.
Ləli-ləbində varmı məgər çeşmeyi-həyat? Vər-nə* bu növ ilə nə şəkər, nə də qənd olur.
Başdan-ayağa cümlə tənün[viii] dilpəsəndidir[ix], Hər dilrübadə biri əgər dilpəsənd olur.
Heyrani-natəvani əziz eylə lütfilə, Qədrini bil, hər aşiqi kim dərdmənd[x] olur. [i] Paybənd – Bağlı. [ii] Tirələşmək – Qaralmaq. [iii] Ovci-səma – Göyün ən uca yeri. [iv] Bülənd – Uca, yüksək. [v] Xak – Torpaq. [vi] Xarü-xas – Çör-çöp. [vii] Nimxənd – Təbəssüm, gülümsünmə. [viii] Tən – Bədən. [ix] Dilpəsənd – Könülsevən, ürək istəyən. [x] Dərdmənd – dərdli, dərd çəkən.
|