|
Xunxar çeşmin ahuyi-Dəşti-tətardır
Xunxar çeşmin ahuyi-Dəşti-tətardır.[i] Seydi-dilim[ii] o ahu üçün biqərardır.
Olmuş könül müqəyyəd[iii] o sərxoş nigahına, Möcüz budur ki, ahuya ahu şikardır.
Mahi-rüxündən ayrılalı, ruzü şəb[iv] işim Gahi fəğanü nalə, gəhi ahü zardır.
Qəmzən xədəngi Rüstəmi-dastan xədəngidir, Amaci-dil çü dideyi-Isfəndiyardır.[v]
Könlüm quşu görəndə çü zülfün kəməndini, Ahü fəqanü nalədə biixtiyardır.
Düşmüş niqabi üzdən o mahin səhabvəş,[vi] Eylə nəzarə, gör nə əcəb nobahardır.
Məxmur çeşm,[vii] ləl-ləbü sərv-qəd, cavan, Ruyi-zəmində gər belə kəs var, o yardır.
Heyran sənə əsir idi ruzi-ələstdən,[viii] Pünhan deyil, bir işdi bu ki, aşikardır. [i] Xunxar çeşmin ahuyi-Dəşti-tətardır – Qan içən gözlərin Tatar səhrasının ahusidir. [ii] Seydi-dil – Könül ovu. [iii] Müqəyyəd – Zəncirlənmiş. [iv] Rüzü şəb – Gündüz və gecə. [v] Amacı-dil çü dideyi-İsfəndiyardır – Hədəf olan ürəyim İsfəndiyarın gözünə bənzəyir. (“Şahnamə” qəhrəmani Rüstəmin döyüşdə, İsfəndiyarın ikibaşlı bir oxla hər iki gözündən vurmasına işarə olunur.) [vi] Səhabvəş – Bulud kimi. [vii] Məxmur çeşm – Xumar gözlü. [viii] Ruzi-ələst – İlk yaradılış günü (mövhumat).
|