Ömrüm tükəndi hicrdə səbrü dirəngdən,[i]

Gəlməz ələ vüsal nə sülhü nə cəngdən.

Bu xuyi-tündü xişmlə[ii] baxmağı gözlərin,

Dərk eyləyiblə şirdən, aya pələngdən?

Mahi-rüxündə çöhrəvü meygun ləblərin,

Gördükcə düşdü ləlilə gülab rəngdən.

Qəmzən xəndəki keçdi o növ ilə qəlbdən,

Givin sinani[iii] kim, necə sədri[iv]-Peşəngdən.

Bəhri-qəm[v] içrə sındı bu könlüm səfinəsi,[vi]

Dəxi nə bak[vii] var mənə qəsdi-nəhəngdən.

Təklifi-layətaq[viii] mənə qılma, ey rəfiq!

Çəkmək olurmu əl bir onun tək qəşəngdən?

Heyran öz rizası ilə dərd çəkmiri,

Bu rənclər yetib ona bir şuxi-şəngdən[ix].