ŞAİRƏ SATAŞDINSA
Eşitdim, dəyibdir külüngün daşa, Balçılı qatırı çullayan qardaş! Yedirib pulları yara-yoldaşa, Bizə töhmət yazıb yollayan qardaş!
Dedim: fəlsəfəyə gəl vermə ürək, Qalmayacaq bir gün damında dirək. İndi axşam-sabah əlində kürək, At-eşşəyə zibil tullayan qardaş.
Korluq çəkdinmi ki, puldan-paradan, Səs verdin axırda karvansaradan. Yığdığını verib bir az sonradan, Hücrədə burnunu sallayan qardaş!
Nə oldu əvvəlki o zərbü-şəstə?! Başında saxlardı səni hər dəstə. Gör axırda harda oturdun bəstə, Kimlərdir gününü gülləyən, qardaş?!
Əvvəldən olmuşdun anbar müdiri, Eylədin tərəqqi, səni kiri, kiri!
Təəccüb eylərəm: qalıbsan diri, Seyfullaya camış nallayan qardaş!
Axşam keç gəl evə, obaşdan da get, Nə deyir bu işə şaqalad Məmməd?! Get Zülfüqara bir ərzi-niyaz et, Odur səni əvvəl ballayan, qardaş...
Dəzgahın üstündə qucub dizini, Bax İsgəndərbəyə satır bezini. Tapmışdır o kişi həqqin izini, Çöllünün kökünü kollayan, qardaş.
Sataşdın şairə, yıxıldı damın, Bəyənmədin bizi, qırıldı camın. Tuf olsun zatına böylə adamın: Ki, olmuş könünü zollayan, qardaş.
|