|
QANLI QOCA OĞLU QANTURALI
Əzəl gündən qəhrəmanlıq, Mərdanəlik, qoçaqlıq Vətənimin, ellərimin Ad-sanilən yanaşıdır.
Doğrudan da hər insanlıq Fəxri olan səciyyələr Bu ellərin, obaların Əkiz, taybir qardaşıdır.
Dəmirdırnaq aslan kimi Başıuca, alnıaçıq Ömür sürən ellərimi Dönə-dönə alqışlasam.
Aydın axan sulardan da Zülal olan, ləkə bilməz, Pas götürməz vicdanına Tərif yazsam, boy boylasam.
Haqlıyam mən. Bu boy degil, Ayın, günün, ulduzların Varlıqları haqdır əgər, Bu da elə həqiqətdir.
Tarixlərin qana batmış Varaxların varaxla, bax! Yox! Görürkən bir kənd üçün Bələdçilik həmaqətdi!..
Atropatdan[1], Xətaidən, Yağıları, düşmanları Bezikdirən, Babək kimi Qəhrəmandan danışmayaq.
Vaqiflərdən, Füzulidən, Nizami tək mərifətdə Dünyamıza işıq salan Bir insandan danışmayaq.
Dağda-daşda gün qavurmuş Simalarda saflıqların Yaz şəbnəmi, parıltılı İşıltısın baxıb görək!
Açıq-aydın, yaraşıqlı Alınlarda igidliyin Əyri qılınc, şəşəli Parıltısın baxıb görək!
Anaların laylasına, Aşıqların, ozanların Könül açan dastanına, Nəğməsinə qulaq asaq!
Cürə sazın pərdəsində Təsvirlənən duyğulara, Guruldayan döhüllərin Gur səsinə qulaq asaq!
Obalarda dişi, erkək, Başda papaq, üzdə örpək, Əldə yaylıq oynandığı Oyunlara bir say salaq!
Dildə-dişdə əzbər olan, Mətəl olan, məsəl olan, Ataların, babaların Sözlərini duyub, qanaq!
Aydan aydın, gündən duru, Kədər bilməz bu güzgüdə Bu ellərin, obaların Nə olduğun görmək olar.
Bu görüş də qoçaqlığın, İgidliyin, insanlığın Ən vaqei, görükməyən, Yaraşığın yada salar.
Bax! Əsrlər ana, qadın Bu dünyada haqsız-haqsız, Bir qul kimi, matah kimi Al-ver olub satılmışdır.
Kişilərin əllərində Dəyərsiz bir dəsmal kimi Əl-əl gəzib, ləkələnib Bir tərəfə atılmışdır.
O cavankən, dilbər ikən “Qaşı yay”dı, “Üzü ay”dı, “Kirpiyi ox”, “vəfası yox”, Şair yazar camalından.
Qoca ikən, düşgün ikən “Reyhanə”di, “Mərcanə”di, “Əcuzə”di, “Möhtalə”di, Bir ad yoxdur kamalından.
Bir çox “ürfan” həzyançısı, “Haqq aşiqi” iddialı Yalançılar: – Qadın eşqi Ürfanıma uymaz! – demiş.
Məhəbbətin “gər bu başı, Gər o başı” deyə-deyə Müxənnəsi “murad” bilib Ərkəklərə könül vermiş[2].
* * * Keçmişləri vərəqlə, bax, Həmən zaman, elə o vaxt Bizim yerdə, bizim eldə Qadınlığa hörmət varmış.
O da haqlı bir insanmış, Qardaş imiş öz ərilə, Güləşərmiş, vuruşarmış, At minərmiş, ox atarmış.
|