|
DİRSƏ XAN OĞLU BUĞAC
Mavi göylər istiləyib, Açan zaman yaxasını, Aslayırı qayalardan Səhər zərri çuxasını.
Karvan qalxır yuxusundan, Yükün çatır, düşür yola, Kim çatacaq məqsədinə, Kim yorulub yolda qala.
Karvanımın günəş ilən Qırılmayan ülfəti var, O batarkən bu da yatar, O çıxarkən bu da çıxar.
* * * Tozlu yolda yorğun-yorğun Yolun çəkib gedir karvan, Kimsə bilməz hara gedir, Kimsə bilməz gəlir hardan.
Dərin-dərin bir quyudur İçindəki gizli əsrar, Baş çıxarmaz bu quyudan Qələndərlər, sehrkarlar.
Açaq xəyal kəndirini, Cumaq görək orda nə var, Bu Zəmzəmin diblərinə Könül ipi ancaq çatar.
* * * Karvan keçir, uzaqlardan Səsi gəlir cərəslərin[1], Yol qorxulu, məqsəd uzaq, Söz qısadır, məna dərin.
O yolların carçısıdır Səsindəki zingiltilər, Dünyadakı “həyat” adlı Bir gedişdən verir xəbər.
Həyat ulu təbiətin Ən maraqlı əfsanəsi, Həyat – ibhamlara cuman Həqiqətin nişanəsi.
Bəli, həyat ən bədii Çıxışıdır varlıqların, Demək, varlıq bu çıxışla Nişan verir öz əsrarın.
Təbiət də, həqiqət də Şəkil tapır həyat ilən, Həyatsız nə anlaşılar Bu dünyadan, bu varlıqdan?!
Demək, insan bu dünyanın, Təbiətin sirdaşıdır, Həqiqətin duyar könlü, Görər gözü, yoldaşıdır.
Yersiz deyil, varlıqlara Məqsəd olmuş əgər insan, Təbiəti o dirildir Həyatilan, varlığilan.
Tanrılar da, şeytanlar da Bu ülgüdə donun biçər, Musalar da, fironlar da Bu qılıqda gəlib keçər.
O, sönülməz bir şölədir, İşıq salır kainata, Əbədiyyət axtarırı Zülmətlərə bata-bata.
* * * Bu bağın bir bağbanı var, İnsan bitər bağçasında, Həyat gülü dəstələnir Ürəyinin taxçasında.
Bu məşəli o daşıyır, O qoruyur bu ocağı, O yanırı, yanmağilan Yandırırı bu çirağı.
Hamılara tanışdır o, Hamılarla dostluq salar, Hamıların dodağında Öpüşünün izləri var.
Onun geniş sinəsində Günəş boyda bir şölə var, Alovlanıb yandıqca o, Əbədiyyət işıqlanar.
O, anadır, ürəgində Həyat eşqi ləpələnir, Onun ana məhəbbəti Gələcəyə vəsiqədir.
* * * Əzəldən, əzəldən bu el, bu oba Analığa dərin hörmət bəsləmiş. Ana qarşısmda Topal Teymur da Ayaq dala qoymuş, bağış diləmiş.
Bu haqqı tanıyan, haqqı sevən el Mərifətdə incə yerlərə çatmış, “Ana haqqı – Tanrı haqqıdır!” – deyə, Belə bir bədii məsəl yaratmış.
Sən də analığa həsr et dastanın, Sən Haqq yolçususan, Haqq aşığısan, İstəkdən yoğrulub iliyin, qanın, Dostluq məclisinin yaraşığısan.
* * * Aşıq çalır sazını,
|