KÜR
“Mərcan suyu” qaynağın, Ellər sənin oynağın, Nə gözəldir yaynağın, Gəlin kimi baxan Kür!
Dünyanın ilk çağından, Ardahanın dağından, Əski bürcün sağından Çıxıb keçən, axan Kür!
“Alagöz”dən bu yana, “Ağababa”dan o yana, Hey dayana-dayana Gəzintiyə çıxan Kür!
Gürcücə “Matkovari”, Türklərin qədim yarı, Gəzib bir çox diyarı, Aşiqləri yaxan Kür!
Dinləyib hay-huyunu, Çox içmişəm suyunu, Beş vilayət boyunu Əndamına taxan Kür!
Araqvanı al yoldaş, Alazanla qucaqlaş, Arazı götur birbaş Get Xəzərdə yıxan, Kür!
Get sallana-sallana, Suyunda çimsin sona. Girmə Tiflisdə qana, Nə bir, ləkə, na qan, Kür!
Məğrur olma çox elə, Ellərə bir şey söylə. Ceyran çölündən belə, Qıvrılaraq çıxan Kür!
Gürcü, ləzgi, moğoldan, Güc yığıb sağdan, soldan Sonra çıxınca yoldan Şimşək olub çaxan Kür!
Çatıb bəzən qaşını, Bulayırsan başını, Yığıb çölün daşını Ölüm, barıt qoxan Kür!
Qaraoğlan düzündə Şimşək çaxar gözündə, Nə duyulmaz sözündə, Hey canından doyan Kür!
Hərdən çıxıb Muğana, Başlayırsan talana. Doydurdun bizi cana; Ölməzdi hər yıxan Kür!
Gəl başını bulama, Get yolunla dolama, Pambıqları bulama, Çox kirlidir çuxan, Kür!
Öt çəkinə-çəkinə, Dəymə bostan ləkinə, Girmə belə əkinə, Əldə qalar yaxan, Kür! Kür! Bir az dur! Bu doğrudur: Ta qədimdən yanından bir çox karvanlar keçmiş, Hinddən, Misirdən bəri hər kəs suyundan içmiş, Ordular axıb gəlmiş Nil çayından, Fəratdan, Nüylərindən bənd almış qaçanlar Keçaratdan. O qədər gəzmişdir ki, boyunca ulus-oymaq, Dünyanın yaşından çox; nə mümkün onu saymaq! Nə qurbanlar kəsilmiş səndəki ərənlərə, Yayılmışdır şöhrətin ta əzəldən hər yerə;
Parlamışdır səninlə Midiyanın tacü-taxtı, Səndən ayrı düşüncə sönmüşdür onun baxtı. Kahinlər axışından kəşf etmiş istiqbalı, Çox zaman bir hayqırman bildirmişdir zavalı. Görünür ki, yunanlı saymış səni əjdaha Bir dəfə baxıb getmiş, gəlməmişdir bir daha. Baxıb gülümsəmişsən Romanın cəlalına, İsgəndərin İranda görkəminə, halına; At oynatdı nüyündə Hər cahangir bir kərə. Ərəb meydan oxudu şövkətli qeysərlərə. Bir gün gördün gözünlə Moğol dünyanı yığdı. Türkmənlər Mil çölündə ceyran ovuna çıxdı. Gah şah gəldi, gah da çar suyundan içdi getdi. Hər gələn talan saldı, dağıtdı, keçdi getdi... Hər cahangir bir dəfə dırmaşdı Qaf dağına, Bir çoxları qurşandı simürğun sorağına. Sən gördün at döşündə aylar, ulduzlar getdi; Şirvanın bazarından
|