|
O müfsid “vaiz”ə
O müfsid “vaiz”ə* (Seyyidi Şirvaniyə nəzirə) Səni adil sanırdım, Vaiza! Əhli cəfasənmiş, Bütün insafə düşmən, həp mürüvvətdən cüdasənmiş. Səni “tovhid”ə arif bildiyimdə səhv imiş fikrim Bu son günlərdə qandım münkəri-“Sənan-xuda” sənmiş. Nə qədri zahirin xoşdursa da, göstərdi amalın Ki, təzvir ilə xalqı aldadan əhli-riyasənmiş.
Əvamünnasə bunca kəndini “tavus” vəsf etmə Ki, xərməngahi-dinə od saçan bir “əjdaha” sənmiş.
Məni zor ilə təkfir etdiyin sözlə də qandım kim, Həqayiqdən uzaq, imrazi-cəhlə mübtəlasənmiş.
Mənafzadə Sabit “Iqbal” â„– 543, 31 dekabr 1912 * Bu şeir 1910-1912-ci illərdə Tiflisdə iranlıların “Ittifaq” məktəbində müəllim işləmiş təbrizli Məmmədəli Vaizzadə haqqında yazılmışdır. Bu adam 1913-cü ildə bir sıra nalayiq hərəkətlərinə görə məktəbdən qovulmuş, Aşqabada gedərək orada “Müzəffəri” məktəbində işə düzəlmişdi. Məhərrəmlikdə çiyninə qara əba salıb təbrizlilər məscidində mərsiyə oxuyarmış. Nəhayət, burada da rüsvay olur. İrana üz tutur. Burada həm mərsiyə oxuyur, həm də qəzetlərdə Şekspir haqqında məqalələr yazır. Bir neçə dəfə “Molla Nəsrəddin” jurnalı onu ifşa etmişdir. – Q. M.
|