Milyonçunun xitabı

Bomboş yaşa, milyonlara sahibsən əgər, gəl,

Yoxsa bizim eyş aləminə olma bir əngəl.

Əngəl, əvət, əngəl, neçün əldə qələmin var,

Könlündə də min dürlü qəmin var, əməlin var.

Əngəl, əvət, əngəl, neçün ərbabi-qələmsən.

Xud dərdü vərəmsən də, bütün qüssəvü qəmsən,

Mən xərc eləyən pulları gördigdə, a nəkbət!

Neyçün yaxıyor qəlbini nirani-bəxalət,

Fəryad ediyorsan, nə bilim, "millət oyanmaz",

Varsun o oyansun ki, pulun qədrini qanmaz.

Dünyadə cəhənnəm keçiyor ömri, həyati,

Get-get, məni ürfanə tərəf çəkmə, çağırma,

Ürfan qara puldur, qara pul, sus da, bağırma,

Bu səndə olan aclığa ürfanmı deyirlər?

Pulsuz-pinəsiz kəslərə insanmı deyirlər?

Əhli-qələmin cavabı

Ya səndə olan kəlləyə ovdanmı deyirlər?

Vicdanına, insafına milyanmı deyirlər?

Altunlu məgəssən, özini sanma bəşərdən,

Insanlıq adın, çəkmə də, doldır cibi zərdən,

Get şantana, get restorana, iç meyi, eyş et,

Gəldikdə ölüm həsrətilə yumbalan öl, get.

Yeksər unudulsun sənin ol olmayan adın,

Nifrətlə səni yad eləsin ta ki nəjadın.

Ölsəm mən əgər, bir neçə kağızdan ibarət

Asarım olar anlayana rəhbəri-ibrət.

Sən də kişisənsə, qızılınla bir əsər yap,

Iştə bu əsərlə əbədi ölməyən ad tap.

                                                                                   1919