|
ƏRZİ-HAL
Ey sipehri-bərinə mehri-münir, Şahi-aləmstani-kişvərgir.
Dedi gərdun fələk sərir sana, Əbdkum yazdı çərxi-pir sana.
Təxt iyiligi rikabgirindür, Cami-giytinüma zəmirindür.
Sən bu gün padşahi-İransan, Cami-Cəm aləmə Süleymansan.
Padşahım, sipehri-hiylənüma, Gör nə rəng ilə cövr qıldı bana.
Şah Təbrizə əzm qılğanda, Əzm ilqarı cəzm qılğanda.
Bəxt sahibi-fəraş qıldı məni, Mərəzə xacə taş qıldı məni.
Eylədi dur xaki-rahindən, Saldı iraq məni sipahindən.
Şimdi üç ildən füzundur məni-zar Ki, gəhi sağəm və gahi bimar.
Eylədüm xidmətində çox təqsir, Leyk şahənşəhi-sipehrsərir
Qalmadı etdüğim günahlərə, Qatmadı məni üzrxahlərə.
Yenə yüz lütfü yüz kərəm qıldı, Sərfəraz etdi, möhtərəm qıldı.
Bu uçurda ki, bəxt yar oldu, Söhbətim təndə bərqərar oldu.
İstədüm xaki-rəhgüzarın olum, Canfəşanlığda biqərarın olum.
Şükrüllah, yetişdim ol kamə, Yetdi ağazi-əzmim əncamə.
Ayağın toprağına yetdi yüzüm, Bəlkə səm'i-qəbula yetdi sözüm.
Çərx gördü ki, şahi-bəndənəvaz, Mana qanun lütfün eylədi saz.
Əndəlibmədih oldu tilim, Daməni-iltifatə yetdi əlim.
Təb'imə əş'ar yol tapdı, Eyş viranə könlümi yapdı.
Yenə bir rəng etdi çərxi-dürəng Ki, səməndi-səadət oldu ləng.
Yəni aldı ayağımı əyyam, Sındı əlkimdə incidin tolu cam.
Bir mərəz birlə bağladı ayağım Ki, səri-kuyin olmaya tayağım.
Tüşdü yoldan səməndrəftarım, Gögə yetişdi naleyi-zarım.
Tapdı çün payi-illətim payə, Ərz qıldım anı ətibbayə.
Etdilər çün dəva büsatını teyy, Dedilər axır üd-dəvar əlini.
Min heyvanə təb'i-baytarı, Bir tükün qoydu karü barı.
Mərəzə dağ vermədi səhhət, Bu həm oldu izafeyi-illət.
Olmadı dağ dərdimə mərhəm, Bir ikən iki oldu dərdü ələm.
Səndin, ey padşahi-qədrbülənd, Olmuşam bir dəvayə hacətmənd.
İstərəm hacətim rəva edəsən, Rüsxətilə mana dəva edəsən.
Şahi-Cəmcah gilməsinə rəvan, Olum mən iraqə müjdərəsan.
Nameyi-fəthini əyan edim, Xas ilə amı şadman edim.
Ta dəva dərdi-canə mərhəmdür, Ta ələm mənşeyi-qəmü həmdür.
Dustun bolmasun ələmdə əsir, Düşmənin olmasun bəladən sir.
"Ərzi-Hal" başlığı şeirə şərti olaraq verilmişdir
|