Ey əcəl, al canımı, aləmni ansız körməyin
Ey əcəl, al canımı, aləmni ansız körməyin, Canımı canansızü cismimni cansız körməyin.
Cilvə qılmas qaməti könlüm ara kur et közüm, İstərəm bu bağnı sərvi-rəvansız körməyin.
Qoy yıxılsın səbr bünyadı, tökülsün cami-eyş, Közümi seylabsız, bağrımı qansız körməyin.
Keçdi ömrüm yarsız, ey çərxi-dun, tap al canım Kim, həyat əyyamını ol novcəvansız körməyin.
Gər xəyalı gəlməsə gözdin qılay qət'i-nəzər, Sadiqi, hərgiz bu evni mehmansız körməyin.
|
© 2011 Ədəbiyyat portalı - www.azerlit.info