Xudaya, bəhəqqi birincü kərə,

Mənə tez bərat eylə beş-on lirə!

Xudaya, əgər yoxdu nəğdən pulun,

Bari açgilən milləta Rus yolun,

Və ya rəhm sal qəlbinə konsulun

Ki, bəlkə verə millətə təzkirə.

Aman, ingilisin işindən aman,

Yeridir su altından hər gün saman,

Onun öhdəsindən gələmməz cahan,

Xuda, ingilisi özün vur yerə!

Nə məzhəb daşır, nə mürüvvət, nə din,

Bığın kəsdirib, qırxdırıb səqqəlin,

Lazan məclisində[1] o Şimri-ləin

Oturmuş ki, xəlqin belin sındıra.

Gəhi bihəya qəsdi-İran edir,

Yığır Dari-Şurani[2] viran edir,

Vüsuqi[3], Qəvami[4] yenə xan edir,

Olur düşməni-can maliklərə.

Deyil bu, dadaş, qeyğanağü tərək,

Deyərlər buna "İngilisi kələk".

İşarət edəndə o kafər, gərək,

Müsəlman o saat girə səngərə!

[1] - 1922-ci ildə Lozannada çağırılmış sülh konfransına işarədir

 [2] - İran dövlət məclisi

[3], [4] - İranın ingilispərəst dövlət başçılarından Vüsuçüddövlə və Qəvamüsəltənəyə işarədir