Dün gördüm ol nigari-tərəbnakü ərcimənd,

Kafur əliylə dəstələmiş ənbərin kəmənd,

Baxdım şikənci-türrəsinə zarü müstəmənd,

Bir şəxsi-natəvan oturur gərdənində bənd,

- Kimdir bu miskin, ol nə rəsəndir? - dedim, dedi:

- Zülfim kəməndi tutsaği canındürür sənin.

Çəkmiş cəmalə fərrü dəmü izzü cahını,

Ənbərlə doldurub, başa əymiş külahını,

Əbrin yüzündən aldı və ərz etdi mahını,

Gördüm yüzündə daneyi-xali-siyahını,

- Şol müşk lalə üzrə nədəndir? - dedim, dedi:

- Canında əksi-daği-nihanındürür sənin.

Ləlü göhər dişiylə yapışmış dodağinə,

Müşki-Xütən həvəsdən ulaşmış yanağinə,

Dürri-Nəcəf həvadən asılmış qulağinə,

Çox danə-danə nəsnə tökülmüş ayağinə,

- Hey-hey, bu nə əqiqi-Yəməndir? - dedim, dedi:

- Gözdən axan cigərdəki qanındürür sənin.

Gəşt ilə çıxdı gülşənə ol sərvi-gül-üzar,

Əlvanı meyvə daməninə tökdü şaxsar.

Mən gördüm anda püstəvü badamü sibü nar,

Bir mürğ oxurdu arizi bağında zar-zar,

- Ol mürğ nə mürğ, bu nə çəməndir? - dedim, dedi:

- Baği-çəməndə mürği-rəvanındürür sənin.

Göz gördügüncə könlüm olur hüsnü maili,

Eylər dəli bu şivə ilə neçə aqili,

Sehr eyləmiş yüzündə yenə çahi-Babili,

Bənd etmiş anda bir neçə sahibnəzər dili,

- Çin söylə, bu nə çahi-zəqəndir? - dedim, dedi:

- Ey çox xəlalı, kəndü məkanındürür sənin.

Yaşım yürüdü su kimi ol sərv suyinə,

Göz baxa qaldı zülfü xətü ruyü muyinə,

Piranəsər könül axub ol qəddi-cuyinə,

Aldandı tifltək dil anın rəngi-ruyinə,

- Bu nə xöcəstə sərvi-səməndir? - dedim, dedi:

- Bəxti-səidü ömri-cəvanındürür sənin.

Nərgis oyandı, bu çəmən damənü caməxab (1),

Gül çıxdı, pirəhən yaxasından açub niqab,

Təb düşdü canə, cümleyi-afaqi tutdu tab,

Ol dəm ki, doğdu qibleyi-məşriqdən afitab,

- Bir zərrə gördüm anda, dəhəndir! - dedim, dedi:

- Bu söz yəqin, Həbibi, gümanındürür sənin.

(1) Misra bütöv deyil.