Nigara, zülfi-şəbrəngin ki, əyyamın siyah eylər
Nigara, zülfi-şəbrəngin ki, əyyamın siyah eylər, Mənim ol ömrümü badə verüb, hər dəm təbah eylər.
Sən ol insani-kamilsən, ola, ey surəti-rəhman Ki, daim hüsninə səcdə süruşü mehrü mah eylər.
Əmin olan həvadisdən, dü aləmdə o aşiqdir Ki, sən məşuqi-qeybinin eşigin ol pənah eylər.
Səadətli ayağınun tozu hər başa kim qonsa, Əlini erdürür ərşə, adın sahib-külah eylər.
Bu xaki cismimi mehrin odunun yeli yaqdıqca, Gözüm seylab olur ol dəm, həm ahim kuhi kah eylər.
Qamu şahmat olur şaha fərəs filiylə fərzin sür, Qaçan kim baydaqi-xalin rüxün nətində şah eylər.
Müənbər zülfinə müşki-xəta öygənmək etdikcə, Yanar fikri-xətasının oduna çün günah eylər.
A Şəmsəddini-canpərvər, titirər gög, qamu əxtər, Həbibi eşqin odundan k-o dəm dərd ilə ah eylər.
|
© 2011 Ədəbiyyat portalı - www.azerlit.info