Pərtövi-hüsni-cəmalın aləmi pürnur edər,

Əhsəni-vəchi-xəyalın adəmi məsrur edər.

Ləli-canbəxşin əgərçi mürdə cismə can verir,

Çeşmi-bimarın, nigara, canları rəncur edar.

Kilki-qüdrət alnına çün fəzli-bismillah yazar,

Yəni rəhman surətin şeytanı gözdən dur edər.

Eyni-fəttanınla qaşın, zülfin, ey məhru sənəm,

Neçə izzət əhlini pamal edübən xar edər.

Cəm degil, xeyli-xəyalın yıxsa, ey şəh, can evin,

Çünki hüsnün gənci-eşqünlə anı məmur edər.

Ruxlərin şəminə can pərvaz edüb pərvanəvəş,

Yandığınca saçların ol miskini məhcur edər.

Münşiyi-qüdrət yazar çün dəftərinin surətin,

Xətti-tövqiünü ol dəm riqəyi-mənşur edər.

Hüsnünün təqvimini çün bağlar əhsən vəchilə,

Xəttü xalinin rüqumi əbcədin məstur edər.

Həqşini pərgarinin nəqqaşi-surət yazacaq,

Abu rəngin rəsm içində büt kibi məstur edər.

Ləlü lölönün Həbibi nəzm edəcək mədhini,

Eşidən der bu Məsihadir ki, nəfhi-sur edər.