(Azərbaycanda şəÒ»ər, çay, kənd)

Koroğlu eşidir ki, Dəliçayın saÒ»ilində ona bərabər SalaÒ» adında bir igid yaşayır. Koroğlu bu xəbəri eşidən kimi Ò»əmin igidin görüşünə gəlir, deyir:

- Səni igid söyləyirlər, doğrudurmu?

SalaÒ»:

- Düz eşitmisən, - deyir.

Oğlanın cəsarəti Koroğlunun çox xoşuna gəlir.

- Bəs atın Ò»anı? - deyə Koroğlu xəbər alır.

Oğlan:

- Tövlədədir, - deyir.

SalaÒ» Koroğlunun xaÒ»işi ilə kəÒ»ər atını tövlədən çıxarıb cövlana gətirir. Koroğlu deyir:

- Atını Dəli çaya tərəf min, gə, çevir.

Oğlan atı bir o üzə, bir də bu üzə çapır, oxu kamanın çilləsinə qoyub, çaparaqda qızılquşu göydən yerə salır.

Koroğlu deyir:

- Gəl, atımızı qoşa sürüb, Dəli çayın o biri üzünə keçək. SalaÒ»ın atı Dəli çaya yaxşı bələd olduğu üçün raÒ»at keçir, Koroğluiun atı isə bir yerdə büdrəyir. Koroğlu deyir:

- Bu Dəli çay da mənim atım kimi kürdür. Koroğlu SalaÒ»la öpüşüb ayrılır.

SalaÒ» kəndə qayıdanda camaat ondan soruşur:

- Koroğlu sənə nə dedi?

- Koroğlu əvvəl «min, gə, çevir», - dedi. Dəli çayı keçəndə isə atı bir dəfə büdrədi. Onda Koroğlu dedi ki, bu çay da mənim atım kimi kürdür.

Elə o vaxtdan Koroğlu ilə SalaÒ»ın at çapdığı yerin adını Mingəçevir, Dəli çayın adını Kür, SalaÒ»ın kəndinin adını isə SalaÒ»lı qoyurlar.