Günlərin bir günü BəÒ»lulu padşaÒ»ın düzəltdiyi toy məclisinə çağırırlar. BəÒ»lul qəbiristanlığa gedib, iki kəllə çıxardır. Gətirib kəllələri nişan qoyur. Əvvəl kəllənin birinə ox atır. Ox kəlləyə dəyib keçir. BəÒ»lul kəlləni tullayır, ikinciyə ox atır. Ox kəlləyə dəyir, içində qalır. BəÒ»lul bu kəlləni götürüb toya gəlir. PadşaÒ»ın adamları onu dəli Ò»esab edib, döyüb qovmaq istəyirlər. Xəlifə icazə verməyib deyir:

- Qoyun, bunun mənasını öyrənək.

Xəlifə BəÒ»luldan soruşur:

- BəÒ»lul, bu nə əÒ»valatdı?

BəÒ»lul deyir:

- İki kəllə götürmüşdum. Birinə ox vurdum, dəyib keçdi. Demək, bu kəllə saÒ»ibinə Ò»ər nə söz desəydin, bu qulağından vurub, o biri qulağından çıxararmış. Ox ikinci kəlləyə dəyib içində qaldı. Bu kəllə saÒ»ibi çox ağıllı adam ımiş; Ò»ər nə ağıllı söz olsa imiş başında saxlarmış.

Məclisdə oturanlar BəÒ»lula «afərin» deyib, gətirdiyi kəlləni ən qiymətli xələt Ò»esab eləyirlər.