BəÒ»lul Ò»əmişə cındır paltar geyib qonaqlığa gedəndə onun nəsiÒ»ətli sözlərinə Ò»eç kəs qulaq asmaz, sözünə fikir verməzdi. BəÒ»lul bir gün bir Ò»əllaca dedi:

- Səni yaxşı-yaxşı geyindirib, bir məclisə aparacağam.

Səndən nə soruşsalar, başını tərpədərsən, «qulam bigu» deyərsən. Dalısı ilə işin yoxdur.

Bəli, Ò»əllac yaxşı geyinir. BəÒ»lulla bir məclisə gedirlər. Həllaça yuxarı başda yer göstərirlər, ondan məsləÒ»ətli söz istəyirlər. Həllac üzünü BəÒ»lula tutub deyir:

- Qulam bigu.

Bəhlul başlayır nəsiÒ»ətli söz deməyə. Adamlar onun ağlına Ò»eyran qalıb deyirlər:

- Qulamı belə olanın gör ustadı necədi?

Bir neçə gün belə keçir. Bir gun BəÒ»lul camaata deyir:

- Qoyun, ustad da nəsiÒ»ətli söz desin.

Həllac deyir:

- Mən yay, kiriş, ox, yundan başqa Ò»eç nə bilmirəm. NəsiÒ»ətli sözün ustası Bəhluldur.

Məclisdəkilər BəÒ»luldan üzr istəyirlər.