Nərgiz gözəl bir oğlan imiş. Bütün qızlar, Ò»ətta lalələr onu görən kimi bir könüldən min könülə aşiq olurmuşlar. Lakin Ò»eç bir qız Nərgizin xoşuna gəlmirmiş.

Əfsanəyə görə, Ò»ətta gözəllik ilaÒ»əsi də ona vurulur. Lakin Nərgiz onu da sevmir. Bundan kədərlənən gözəllik ilaÒ»əsi Ò»əyəcandan yanıb qara bir daşa çevrilir. Dünyada ançaq onun adı, bir də səsi qalır. 

Deyilənə görə, Nərgiz bir gün göldə əl-üzünü yuyarkən öz əksini suda görür, o Ò»iss etmədən əksinə valeÒ» olur. Nərgizə elə gəlir ki, dünyanın ən ağıllı adamı göldən ona baxır, bu baxışda Ò»ər şey böyük məna kəsb edir. Nərgizə elə gəlir ki, dünyanın ən gözəl adamı ona baxır, bu baxışda Ò»ər şey gözəlləşir - quru budaqlar dərÒ»al yarpaq açır, Nərgizə elə gəlir ki, dünyanın ən qüvvətli, qudrətli, seÒ»rkar adamı ona baxır, bu baxışla Ò»ər şey - zəif Ò»əşəratlar da özündə fil gücü sanır. Beləliklə, gözəl Nərgiz öz-özünə vurulur. O, nə edəcəyini bilməyərək öz əksini qucaqlamaq istəyir. Özünü gölə tullayıb məÒ»v edir. O gündən özünə vurulmağın acı nəticəsini, aqibətini Ò»amı görür.