Oğuz adamnan çox yekəydi. Bir gün Oğuz bir adam tutur, Patavasına qoyub gətirir öyə. Öydə onu oycuna alır, anasına göstərir. Sonra töyləyə aparıb deyir: «Bu atı yemlə”. At da yekəydi, Ò»əm də yaman acgözüydü. Bir şələ otu bir dəfəyə udurdu. Adam görür ki, bu atı bu yolunan doydurmaq olmuyacaq. Bir şələ otu murdarrıyır. At onu iyləyir, yemir. Oğuz gəlir ki, at daÒ»a yemir, əmbə ot qalıb. Gedib anasına deyir ki, bu balaca məxluq atı doydurub. Mən indiyə qədər bu atı doydurammamışam, adam doydurub. Dünyaya, ay ana, bu adamnar yiyə duracaq.

Sonra gəlib adamı buraxır.