Yer-göy varıdı. Tanrı yerə ZöÒ»rəni göndərdi. ZöÒ»rə Yerə gələndə özüynən istək, məÒ»əbbət gətirdi. Kürün Ò»əndəvərində özünə yurd saldı. Sonra Tanrı ZöÒ»rənin dalınca Òºarutnan Marutu da göndərdi ki, ona Ò»əyan olsunlar. Bunlar ZöÒ»rəni görüb bir könüldən min könülə ona aşiq oldular. Bir-birindən xəbərsiz ZöÒ»rəyə könül açdılar. ZöÒ»rə onları sınaxdan keçirmək fikrinə düşdü, ikisini də qonaq elədi. Hərəsinə bir piyalə ovsunlu su içirtdi. Dedi ki, Ò»ər kim keflənməsə, mən ona ərə gedəcəyəm.

Suyu içənnən sonra Harutnan Marut Ò»uşunu itirdilər, yıxıldılar. Onların yıxılması ZöÒ»rənin xoşuna gəlmədi. Gəldiyi küpə minib göylərə yüksəldi.

O vaxtdan göydə parlayan ulduza döndü, yan-yana qalıb Yerə işıq saçdı.