ƏLİ BƏY FULADOVA
Nədən azürdəsən, ruhi-rəvanım, bisəbəb məndən?
Bihəmdilləh ki, zahir olmayıb tərki-ədəb məndən.
Süxənçinlər sözünə mərdi-dana etibar etməz,
Sana təhqit lazımdır, desə bir zən-cələb məndən.
Qaçar məndən Əlilər, xah oğlum, xah damadım,
Sənin həm qaçmağın, cana, deyil hərgiz əcəb məndən!
Mənəm dərvişi-nikəndkş kim, əyyami-ömrümdə
Xuda agahdır, bir kimsəyə dəyməz təəb məndən.
Səri-karı mənimlə kimsənin yox əhli-aləmdən,
Məgər-rəncidədir nahəq iki alinəsəb məndən.
Bu adətdir-ğənilər mülkü cah ənam edər xəlqə,
Nə kari-büləcəbdir gör edər bunlar tələb məndən?
Əziza, zərrəcə yox etibarım xiyşü əqvamə,
Ərəbdən olmazam haşa, əgər olsa ərəb məndən.
Görüb eybeyləmə bu şairin nəzmi-pərişanın,
Pərişanxatirəm, umma kəlami-müntəxəb məndən.
Şikəstə Zakirəm, xovf etməzəm mən şərri-ədadən,
Nə qədri zud rənc olsa, keçər əhli-ğəzəb məndən.