Hüsni-nikar əhli-nəzər afitabıdır
Hüsni-nikar əhli-nəzər afitabıdır,
Qoymaz, nə sud, görməyə, geysu səhabıdır.
Təbxi-ğəza üçün mücəmi yandırın, dedim,
Təbbaxi-yar tulladı kim, çubi-abıdır.
Badi-səhərlə, nəkhəti-zülf üstə, şanənin
Ömri-dirazdır arada inqilabıdır.
Pamal olursan, enmə sərazir, çox dedim,
Tutmadı zülf pəndimi, çəksin, əzabıdır.
Ğəmzə xədənginə taxar üşşaq bağrını,
Guya həlal mürği-şikarı kəbabıdır.
Ləb-şəhdi-əngəbin, xəti-növdür-şəbihi-mur,
Qəd-sərvi-bağ, kakili-mişkin-ğürabıdır.
Püstani-yardır görünən çaki-sinədən,
Ya cənət içrə çeşmeyi-Kövsər hübabıdır?
Bir vəqt şanə səxt dəyib tari-zülfünə,
Dildə hənuz şol əsərin piç-tabıdır.
Buyi-vəfa verir, necə mən ondan əl çəkim?
Gülgun sirişk eyni məhəbbət gülabıdır.
Qətl əzmin eyləsə əgə mückani-çeşmi-məst,
Qövsi-qüzeh qaşın həmə tiri-şəhabıdır.
Ovraqi-ləlin açmağa etdim həvəs, dedi:
Bilməzsən, açma, elmi-müəmma kitabıdır.
Gül dəftərin tökübdü səba, zahirən bu gün,
Biçarə bülbülün genə baqi hesabıdır.
Saqi, şərabi-nabını get ğeyrə vəsf qıl,
Zakir o şux nərgisi-məstin xərabıdır.