Piranəsərlikdə bir növcavanın
Oxları sinəmə kargər olmuş.
Atdı, vurdu, yıxdı, keçdi çəpəndaz,
Könül əqəbincə dərbədər olmuş.

Yetişən zamanda başa sinnü sal,
Didarını görcək rəf oldu məlal;
Gəlib təravətə gülşəni-xəyal,
Şükufələr açıb barvər olmuş.

Həvavü həvəsi sanmayın asan,
Şiri-nəri eşq eyləyər bəndivan,
Görmədinmi, necə o Şeyx-Sənan.
Düxtəri-tərsayə xidmətkər olmuş!

Pirlik etmişdi məni sərsəri,
Qalmamışdı zövqü səfa əsəri;
Ol qönçədəhanı görəndən bəri
Nəzmi-təbim yenə pürgühər olmuş.

Yüz huriyü ğılman olaydı hazır,
Mu qədəri ülfət etməzdi xatir;
Bu gün neçə gündür qocaman Zakir
Tazə-təri sevmiş, tazə-tər olmuş.