Yeri, ey bivəfa, həq varsın işin,
Ömrümüzə xələl qatdığın yetər.
Yadlar ilə xəlvət aşina olub,
Aşikar boynundan atdığın yetər.

Dərdü ğəm çəkməkdən cana yetdim mən,
İnsafü mürüvvət eyləmədin sən:
Yandırıb şəm tək bizi sübhədən,
Özün rahət ilə yatdığın yetər.

Gah küsülü olub, gahi barışıb,
Bir saat keçməmiş ara qarışıb,
Tənəli-tənəli sözlər danışıb,
Əlini dizinə çatdığın yetər.

Nə cəfa çəkərik, nə can üzərik,
Bu gündən belə də yarsız gəzərik;
Daş basarıq bağrımıza, dözərik,
Bu qədər özünü satdığın yetər.

Adam gərək bir üz qoya aradə,
İqrarı, imanı verməyə badə;
İncitmə Zakiri bundan ziyadə,
Bir usan, günaha batdığın yetər.