Böylə bivəfa olma, ey pəri,

Etmə çox cəfa, ey sənəm, sənəm!

Gərdi-rahını çeşmi tarimə

Eylə tutiya, ey sənəm, sənəm!

Bəs ki çəkmişəm dərdi-firqətin,

Tellərin kimi incələnmişəm.

Rəngi alimi əşgi-laləgun

Etdi kəhrəba, ey sənəm, sənəm!

Sənsiz olmuşam zarü binəva,

Hicr düşkünü, rindü mübtəla.

Gəl bu dərdə sən lütf qıl özün,

Eylə bir dəva, ey sənəm, sənəm!

Ey fəriştəxu, yari-nazənin,

Ey mələkliqa, mehri biqərin.

Bircə busə ver bu qələndərə,

Öldü binəva, ey sənəm, sənəm!

Gərçi aşiqəm, rindü müflisəm,

Boşdu kisəmiz ağça-mağçadan.

Nəqdi-canımı xaki-payinə

Eylərəm fəda, ey sənəm, sənəm!

Lövhi-sinəmi nəxli-Tur edib,

Afərin sənin şəm’i-ruyinə!

Yengidən genə düşdü başıma

Bir əcəb həva, ey sənəm, sənəm!

İstərəm düşəm bəhri-heyrətə,

Nitq çəkməyəm, əyləşəm xəmuş,

Məşqi-eşqimi eyləyəm tamam,

Bir sürəm səfa, ey sənəm, sənəm!

Gəl Nəbatinin sidqü kizbini

Sən bu babdə eylə imtahan,

Gər danışmadı otdu bizəban,

Söylə mərhəba, ey sənəm, sənəm!