Zülfi kimi ayağın qoymaz öpəm nigarım,
Yoxdur onun yanında bir qılca etibarım.

İnsaf xoşdur, ey eşq, ancaq məni zəbun et,
Ha böylə möhnət ilə keçsinmi ruzigarım?

Bildi təmami-aləm kim, dərdməndi-eşqəm,
Ya rəb, hənuz halım bilməzmi ola yarım?

Vəslindən ayrı nola qanim tökülsə gül-gül,
Mən gülbüni-bəlayəm, bu fəsldir bəharım.

Təsvir edən vücudim yazmış əlimdə sağər,
Rəf olmağa bu surət yox əldə ixtiyarım.

Dur istəmən zəmani-mey sayəsin başımdan,
Topraq olanda ya rəb, dürdi-mey et qübarım.

Rüsvalərindən ol məh saymaz məni Füzuli,
Divanə olmayımmı, dünyadə yoxmu arım?