Aldı gülzar içrə su əksi-üzari-alini,
Çəkdi güllər surətin mənzur edib timsalini.

Adın etmiş gün, alıb bir əks mirati-fələk,
Sübh göstərdikdə sən rüxsari-fərrüxfalini.

Şərhə bir gün qıldığın bidadi çəkməz həşrədək,
Ol mələk kim, yazmaq istər nameyi-əmalini.

Seyli-xun xalın xəyalilə pozub göz mərdümün,
Mərdüm etmiş çeşmi-xunbarə xəyali-xalini.

Mürği-dil qalmadı kim, seyd olmadı, ey şux çeşm,
Sakin et pərvazdən şəhbazi-mişginbalini.

Qoymadın bir kimsə cövrün çəkməyə, rəhm et dəmi,
Mən qıl xunrizlikdən qəmzeyi-qəttalini.

Qəm günü üstümdə səndən qeyri yox, ey dudi-ah!
Lütf qıl, məndən götürmə sayeyi-iqbalini.

Ey Füzuli, bəs ki, qəmnak oldu əhvalın sənin,
Qəmdən ölsən, hiç kim sormaz dəxi əhvalini.