AMALİ-HÜRRİYYƏT
(möhtərəm Sabirin bir şerinə nəzirə)
Münadi qeybdən hər gün deyir təkbiri-hürriyyət! Verir hatif bizə hər ləhzədə təbşiri-hürriyyət!
Əgərçi zahirən meydani-hürriyyət dolu qandır, Axır xuni-şəhidan seyltək bipayü payandır. Bütün ətrafı ədlin, gərçi adəmxar heyvandır, Üşünmə, qorxma, onlar cümləsi biruh, bicandır, Müqabildə duranlar şirdən qüvvətli insandır! Demə, hürriyyət olmaz ölkəmizdə, qeyri-imkandır, Münadi qeybdən hər gün deyir təkbiri-hürriyyət! Verir hatif bizə hər ləhzədə təbşiri-hürriyyət!
Amandır, eyləmə hər gün məni amaldən növmid! Olan cari bu gün İrandakı əhvaldən növmid, Demə, mən olmaram hər sözlə istiqbaldən növmid, Hərasan olmam istibdadən, iqbaldən növmid, Olurmu aşiqi-hürriyyəti-nosaldən növmid? Olum, söylə, necə zibayi-biəmsaldən növmid? Verir hatif bizə hər ləhzədə təbşiri-hürriyyət! Münadi qeybdən hər gün deyir təkbiri-hürriyyət!
Inan, minbəd olmaz dəhrdə xoşbəxt, istibdad, Uzaq getməz, yüzi quylu düşər həm bəxti-istibdad, Olur da cilvəgahi-ədl, tacü təxti-istibdad, Alır pişi-ədalətlə cəzayi-səxt istibdad, Olur hürriyyətin pamalı, əsrü vəqti-istibdad, ədəmdünyasına etməkdə nəql, rəxti-istibdad, Verir hatif bizə hər ləhzədə təbşiri-hürriyyət! Münadi qeybdən hər gün deyir təkbiri-hürriyyət!
Deməm ki, imdilik bənzər vətən səhni-gülüstanə, Deməm ki, düşməyib əhli-vətən kuhu biyabanə, Deməm ki, batmayıb xaki-vətən yaqut tək qanə Vəli, əhrari-İran bir təsəlli bəxş edir canə, Keçibdir malü canından diliran mərdü mərdanə, Həqiqət cadəsində gör nə eylər piri-hürriyyət! Vətən məxrubəsin abad edər tədbiri-hürriyyət!
Deyil İran, bütün afaqı dutmuşduşu istibdad, Edildi bilmürur Avropa işbu qeyddən azad. Dünən çəngali-istibdaddə etmirdimi fəryad?! Olundu iştə osmanlı bu gün hürriyyət ilə şad! Olur bir gün, görür aləm, olub İranzəmin abad, Dağılmazsa, yığılmazsa, bir məsəldir, söyləmiş əcdad. Verir əhvali-halə büsbütün təğyir hürriyyət! Qələm azad olur, Bikəs yazar təbşiri-hürriyyət!
Əli Məhəmmədzadə Sərabi “Tərəqqi”, 1909, N 141.
|