Bizləriz o ki, müsəlman deyəriz adımıza,

İftixar eyləyəriz şöhrəti-əcdadımıza.

Şövkatü şanını əslafımızın söyləyiriz,

Qalibiyyətlərinin sirrini kəşf eyləyiriz,

Hökmrandı hamı millətlərə onlar, deyiriz,

Söz satır, həzz alırız nabələd əfradımıza,

İftixar eyləyəriz şöhrəti-əcdadımıza.

Lovğalıqdır, quru göftardır ancaq işimiz,

Babalar söhbətidir, bir yerə gəlsək beşimiz.

Həpdeyir, dinləyiriz: parlaq imiş keçmişimiz,

Bir dönüb baxmayırız milləti-bərbadımıza,

İftixar eyləyəriz şöhrəti-əcdadımıza.

Yox quru fəxr eləməkdən bizə hərçənd səmər,

Karımız yox, əlimizdən nə gəlir özgə hünər?!

Halımız eyləyəcək də deyil irasi-zərər,

Qoysayız irsi-pədər oyləcə övladımıza,

İftixar eyləyəriz şöhrəti-əcdadımıza.

Gündə bir fənn qoyur ərsəyə əfkari-bəşər,

Min qəraib çıxarır əqli-ziyadari-bəşər,

Gül açır, ətr saçır səhneyi-gülzari-bəşər,

Biz fəqət xar əkiriz gülşəni-abadımıza,

İftixar eyləyəriz şöhrəti-əcdadımıza.

İxtiraat, fünun nasıl olur? Bilməyiriz,

Xaki-qəflət qapamış çeşmimizi, silməyiriz.

Baş əyir hər kəsə, ar eyləyib əksilməyiriz,

Bağlayır boyləcə yoxluq suyu bünyadımıza,

İftixar eyləyəriz şöhrəti-əcdadımıza.

Biz hələ etməmişik kəsb özümüz namü şərəf,

Adlı əcdadımıza olmamışıq xeyr xələf,

Büsbütün məstü xərabi-meyi-əyyami-sələf,

Şu yazıq halımızı salmayırız yadımıza,

İftixar eyləyəriz şöhrəti-əcdadımıza.

Əcnəbilər yükü altında bütün kam alırız,

Qəhrəmananə çəkib dərd, böyük nam alırız,

Can verir, uf deməyir, faidə, düşnam alırız,

Tapmayır zərrəcə yol qəm dili-naşadımıza,

İftixar eyləyiriz şöhrəti-əcdadımıza.

Afərin ustadımıza,

Həqmi var iradımıza?

Yox gələn imdadımıza,

Əldə həman əyri qılınc

Bəlkə babalar verə səs

Bir daha fəryadımıza

(... O ...)

“Məzəli”. 1915, â„– 14.