Mən ağlayıram, sən məni gördükcə gülürsən,

                                              hər yerdə görürsən.

Gülmək deyil əmma bu gülüş, çünki ölürsən,

                                             dörd qat bükülürsən.

Namusu yeyib, qeyrəti arxana atıbsan,

                                             vicdanı satıbsan.

Arı içib, insanlara kəndini qatıbsan,

                                            külbaşlı, yatıbsan.

Səndən ediyor nifrət, ay oğlan, bəşəriyyət,

                                            qanun və şəriət..

İslam və insan demək kəndinə həqiqət,

                                            ay düzdi-təriqət.

Gördükcə məni ağladıyor gülməli halın,

                                            yoxsulca kəmalın.

Varından iki qat daha artıqdı vəbalın,

                                           hərrac ola malın.

Dilsizlərə səndən nə qədər yetdi əziyyət,

                                          ay gürgi-təbiət.

Səndə hanı bir zərrə həya, qan, mürüvvət,

                                         həmkarinə lənət.

Az canları etdirməmisən qanına qəltan,

                                         ay düşməni-yəzdan.

Felindən utanmırsan, olursan hələ xəndan,

                                         sənsənmi müsəlman?

Sizlərdən iki min kərə əfzəldi qarışqa,

                                         ey ağzı barışqa,

Tədbiriniz ev yıxmaq, işiniz daha başqa,

                                         ah, ay başı boşqa.

Alma vecinə sözlərimi, olma mükəddər,

                                         dinlə necə bir xər.

Ver peysərinə hər nə deyildikcə sərasər,

                                        et hiyleyi-digər.

Güldükcə sana xəlq, qoşul sən də hırılda,

                                       tərpən, nə qımılda.

Tənqid elədikcə səni, Mollayə mırılda,

                                       üstünə gurulda.

Çıxma, qoçağım, qarşıma dəstində tapanca,

                                      bicadı bu, bica.

Gördükcə sənin halını mən xud ölürəm ta,

                                     başqa nə təmənna?

Etdikcə nəsihət sana, bir anla, qanan ol!

                                    guş eylə, filan ol!

Bu qəndi-nəsihət sana zəhr olsa, həman ol!

     Bir qıllı qaban ol!

     Kolluqda nihan ol!

     Bihiss rəvan ol!

     Aludeyi-qan ol!

     Bijlikdə, əzizim,

     Məşhuri-cəhan ol!

Kefsiz

“Molla Nəsrəddin, 1911, â„– 19.