Gəldi bir şux genə yanıma göyçək-göyçək
Gəldi bir şux genə yanıma göyçək-göyçək, Vurdu bir tiği-cəfa canıma göyçək-göyçək.
Lalə rüxsarın edib xuni-dilimdən gülgun, Boyadı əllərini qanıma göyçək-göyçək.
Parə-parə ciyərim şişə çəkib etdi kəbab, Dikdi göz dideyi-giryanıma göyçək-göyçək.
Heyf ki, olmadı bu aşiqə bir canı yanan, Deyə bir dərdimi cananıma göyçək-göyçək.
Pənah Allaha – deyib, qəhrü qəzəbdən yuma göz, Edə bir ərzimi sultanıma göyçək-göyçək.
Ta ki, pərvanə kimi şövq ilə bu canı fəda, Edim ol şəm’i-şəbüstanıma göyçək-göyçək?
Olu, yarəb, görəsən bir gecə ol valiyi-Misr Gələ bu külbeyi-əhzanıma göyçək-göyçək.
Var ümidim ki, qələm əhli cavan oğlanlar Yazalar bu sözü divanıma göyçək-göyçək.
Qəm yeməz dəxi Nəbati kimi, ol şahi-cahan Basa bir möhrünü fərmanıma göyçək-göyçək.
|
© 2011 Ədəbiyyat portalı - www.azerlit.info